Η ολική αρθροπλαστική του ισχίου διαρκεί 1-2 ώρες. Σ’ αυτό το χρονικό διάστημα ο ασθενής παραμένει υπό νάρκωση (γενική ή περιοχική) και δεν αισθάνεται καθόλου πόνο. Μετά την επέμβαση ο ασθενής παραμένει στην ανάνηψη για μία ώρα όπου παρακολουθείται στενά από τον αναισθησιολόγο και την νοσηλεύτρια της νάρκωσης, έως ότου συνέλθει από την αναισθησία. Την πρώτη μετεγχειρητική μέρα ο ασθενής παραμένει κλινήρης και φέρει προαιρετικά ουροκαθετήρα, σωλήνα παροχέτευσης του τραύματος που παροχετεύει το αίμα από την άρθρωση καθώς και ενδοφλέβιο καθετήρα από τον οποίο λαμβάνει τα απαραίτητα φάρμακα (αντιβιοτικά, παυσίπονα, κλπ). Την δεύτερη μέρα αφαιρούνται οι παροχετεύσεις και ο ασθενής σηκώνεται από το κρεβάτι και βαδίζει με τη βοήθεια ζεύγους βακτηριών ή περιπατητήρα. Τις επόμενες μέρες νοσηλείας ο ορθοπαιδικός σχεδιάζει ένα πρόγραμμα φυσιοθεραπείας ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε ασθενούς, το οποίο υλοποιείται καθημερινά από τους συνεργάτες φυσιοθεραπευτές. Από την πέμπτη μέρα και μετά (συνήθως έβδομη με δέκατη και ανάλογα με το περιστατικό), ο ασθενής εξέρχεται από την κλινική με γραπτές οδηγίες για το διάστημα της αποθεραπείας .

          Ανεξάρτητα από την ηλικία σας, τα προβλήματα στην άρθρωση του ισχίου μπορούν να σας κρατήσουν μακριά από δραστηριότητες που απολαμβάνατε παλαιότερα. Ο πόνος και η δυσκαμψία μπορούν ακόμα να περιορίσουν και τις δραστηριότητες της καθημερινής ζωής. Τα προβλήματα τείνουν να χειροτερεύουν όσο περνά ο καιρός. Ο πόνος στο ισχίο σας μπορεί να προκαλείται από διάφορες αιτίες όπως μακροχρόνια καταπόνηση, μία χρόνια νόσο όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα, ή ένα οξύ συμβάν, για παράδειγμα ένα κάταγμα ισχίου, που δεν επουλώθηκε σωστά. Η ολική αρθροπλαστική θα προσφέρει ανακούφιση από τον πόνο σε ποσοστό 90 με 95 % των ασθενών. Θα σας επιτρέψει να εκτελείτε τις συνήθεις καθημερινές δραστηριότητες χωρίς προβλήματα. Η επέμβαση ίσως σας επιτρέψει να ασχοληθείτε με ορισμένα αθλήματα ή βαρύτερες εργασίες πάντα με τις οδηγίες του γιατρού σας. Η κινητικότητα του ισχίου θα βελτιωθεί σχεδόν σε όλους τους ασθενείς. Οι περισσότεροι ασθενείς με σοβαρή δυσκαμψία θα επανακτήσουν σχεδόν φυσιολογική κινητικότητα.

Οι συνηθισμένες ενδείξεις για την αρθροπλαστική είναι :

·        Σοβαρός πόνος στο ισχίο που περιορίζει τις δραστηριότητες της καθημερινής ζωής και την εργασία του ασθενούς.

·        Πόνος που δεν ανακουφίζεται ικανοποιητικά από παυσίπονα, από τη χρήση βοηθητικού μπαστουνιού ή από τον περιορισμό της δραστηριότητας του ατόμου.

·        Σοβαρού βαθμού δυσκαμψία στο ισχίο.

        Σύμφωνα με μελέτες η δεκαετής επιβίωση της ολικής αρθροπλαστικής του ισχίου αγγίζει το 90 έως 95 %. Η κυριότερη απώτερη επιπλοκή είναι η μηχανική χαλάρωση της πρόθεσης, δηλαδή η απώλεια της σταθερής συγκράτησης της τεχνητής άρθρωσης στα οστά. Το κύριο σύμπτωμα είναι ο πόνος ο οποίος είναι εντονότερος κατά την έναρξη της βάδισης, ενώ μερικοί ασθενείς αντιλαμβάνονται μικροκινήσεις λόγω της αστάθειας στην τεχνητή άρθρωση. Στα δέκα χρόνια μετά την επέμβαση περίπου το 25 % όλων των τεχνητών ισχίων θα παρουσιάζουν σημεία χαλάρωσης στην ακτινογραφία. Λιγότερα από τα μισά από αυτά (περίπου το 5 με 10 % όλων των τεχνητών ισχίων) θα είναι επώδυνα και θα χρειάζονται ξανά χειρουργική επέμβαση για τοποθέτηση νέας τεχνητής άρθρωσης.

       Η χαλάρωση μεταξύ άλλων παραγόντων εξαρτάται από το σωματικό βάρος και τις καθημερινές δραστηριότητες του ασθενούς. Αυτός είναι ο λόγος που αποφεύγονται οι επεμβάσεις σε υπέρβαρους ασθενείς καθώς και σε νέους και σωματικά δραστήριους. Οι χαλαρές και επώδυνες τεχνητές αρθρώσεις μπορεί να χρειαστούν αντικατάσταση. Τα αποτελέσματα μιας δεύτερης επέμβασης δεν είναι τόσο καλά όσο της αρχικής και η πιθανότητα επιπλοκών είναι μεγαλύτερη.

Επιπλοκές

            Η επίπτωση των περισσότερων επιπλοκών της ολικής αρθροπλαστικής του ισχίου είναι απλά η παραμονή στην κλινική για περισσότερες ημέρες. Μερικές από τις επιπλοκές αυτές μπορεί να είναι σοβαρές και να ταλαιπωρήσουν για καιρό ή ακόμα και να είναι θανατηφόρες όπως η πνευμονική εμβολή.

            Οι πιο συχνές επιπλοκές δε σχετίζονται με το ισχίο και δεν επηρεάζουν το αποτέλεσμα της επέμβασης. Αυτές περιλαμβάνουν :

·        Θρόμβωση στις φλέβες των κάτω άκρων.

·        Ουρολοιμώξεις και δυσουρηθρικά ενοχλήματα.

·        Θρόμβοι στους πνεύμονες (πνευμονική εμβολή)

            Οι επιπλοκές που αφορούν στο ισχίο είναι πολύ πιο σπάνιες, αλλά σε αυτές τις περιπτώσεις το αποτέλεσμα της επέμβασης μπορεί να μην είναι και τόσο ικανοποιητικό :

·        Εξάρθρωση του ισχίου

·        Φλεγμονή

·        Ανισοσκελία

·        Πόνος στο μηρό

·        Δυσκαμψία ισχίου

·        Βλάβη σε γειτονικά αγγεία και νεύρα

·        Έκτοπη οστεοποίηση