Η συσκευή, η οποία ακινητοποιεί το πόδι και επιτρέπει να μετακινείται ελεγμένα και να παρέχει έλξη, αναπτύχθηκε από τον Δρ Laude, είναι επίσης νέα. Μειώνει τον κίνδυνο κατάγματος του μηριαίου, αντικαθιστά έναν βοηθό-χειρουργό, δεν εμποδίζει τη ροή του αίματος στο πόδι μειώνοντας έτσι τον κίνδυνο της εν τω βάθει φλεβικής θρόμβωσης (θρόμβοι αίματος) και επιτρέπει στη επέμβαση να γίνει πιο άνετα με όλους τους τύπους των ασθενών (πχ. παχύσαρκους).
Πάνω από 50.000 AMIS ολικές αρθροπλαστικές ισχίου έχουν πραγματοποιηθεί παγκοσμίως κατά τα τελευταία εννέα χρόνια.
Ωστόσο, στην Ελλάδα, η πιο κοινή προσπέλαση για ολική αρθροπλαστική του ισχίου έχει παραμείνει η οπίσθια (posterior). Συγκρίνοντας τη χειρουργική AMIS με την κλασική οπίσθια τεχνική θα λέγαμε ότι η τεχνική AMIS είναι «ελάχιστα επεμβατική», όπως έχει σχεδιαστεί για να οδηγήσει στην απόλυτα ελάχιστη βλάβη στους ιστούς και τις δομές γύρω από την άρθρωση του ισχίου.
Ο συνδυασμός των παραπάνω χαρακτηριστικών αναμένεται να οδηγήσει σε:
- Μείωση του μετεγχειρητικού πόνου
- Μικρότερη παραμονή στο νοσοκομείο
- Ταχύτερη επιστροφή στις καθημερινές δραστηριότητες
- Υψηλότερο επίπεδο λειτουργικότητας για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα
Σήμερα, στην καθημερινή χειρουργική πρακτική είναι σπάνιες οι «ανοικτές διαδικασίες» για την κοιλιακή χώρα ή τις αρθρώσεις λόγω των πλεονεκτημάτων της ελάχιστα επεμβατικής "λαπαροσκοπικής" ή "αρθροσκοπικής" χειρουργικής επέμβασης αντίστοιχα. Η αρχή και η φιλοσοφία της τεχνικής AMIS είναι ανάλογη με αυτή της σύγχρονης λαπαροσκοπικής και αρθροσκοπικής χειρουργικής επέμβασης με σκοπό να επιτύχει:
- Μικρή πληγή
- Καλή θέα του χειρουργικού πεδίου
- Ελάχιστες «παράπλευρες» βλάβες των ιστών
- Ασφάλεια
- Ταχύτερη ανάκαμψη
- Σπάνιες και ήπιες μετεγχειρητικές επιπλοκές
Η MRI (μαγνητική τομογραφία) σάρωση των μυών μετά την AMIS δείχνει μια φυσιολογική εμφάνιση των μυών. Μαγνητική τομογραφία μετά από άλλες προσεγγίσεις δείχνει μόνιμη βλάβη των μυών με ουλές και σπατάλη μυϊκών ινών, το οποίο προφανώς οδηγεί σε μόνιμη μείωση της λειτουργικότητας και της δύναμης (η οποία έχει ιδιαίτερη σημασία καθώς οι ασθενείς μεγαλώνουν σε ηλικία και γίνονται πιο αδύναμοι, ακόμα και αν ήταν σχετικά νέοι και δυνατοί την ώρα του χειρουργείου).