Πρόκειται για γενετική νόσο στους Αγγλοσάξωνες (επικρατών αυτοσωμικός χαρακτήρας). Συνυπάρχει με επιληψία, αλκοολισμό, σακχαρώδη διαβήτη, πνευμονική φυματίωση, AIDS, ενώ μπορεί να είναι απότοκος παλαιού τραυματισμού.

Οι άνδρες 40-50 ετών υπερισχύουν στην εμφάνιση των γυναικών σε αναλογία 6/1, με τρεις μορφές (οξεία, υποξεία και χρόνια).

Εμφανίζεται και στις δύο παλάμες σε ποσοστό 60 %, ενώ σε άλλες εντοπίσεις με ποσοστό 25 %. Επίσης προσβάλει και το πέλμα του ποδιού (νόσος Ledderhosen), όπως και το πέος (νόσος Peyronie).

Η νόσος αρχίζει στην παλάμη με επικρατέστερο τον παράμεσο δάκτυλο και κατόπιν το μικρό δάκτυλο. Διηθείται το δέρμα χωρίς εξέλκωση. Δεν προσβάλλονται τένοντες, αγγεία, νεύρα και έχει βραδεία επιδείνωση.

Όταν εμφανισθεί η χορδή, τότε ενδείκνυται η χειρουργική επέμβαση. Στόχος της είναι η διόρθωση της παραμόρφωσης όπου είναι εφικτό, ή η βελτίωση της παραμόρφωσης ανάλογα με το περιστατικό, με πολύ μεγάλη προσοχή στην προστασία του νευραγγειακού δεματίου. Η επέμβαση γίνεται με περιοχική ή τοπική αναισθησία και ίσχαιμο περίδεση κεντρικότερα. Μετά το πέρας του χειρουργείου εφαρμόζεται νάρθηκας με τα δάκτυλα σε έκταση.

Η αξιολόγηση των αποτελεσμάτων γίνεται ένα χρόνο μετά τη θεραπευτική αγωγή.

Επιπλοκές